Kora czuciowa- czy na pewno wiesz o niej wystarczająco dużo?

Nietrudno zwrócić uwagę, jaką reprezentację w naszej korze czuciowej czy też ruchowej posiada ręka. Dla lepszego zrozumienia, dlaczego tak się dzieje, możemy przyrównać okolice łopatki. No cóż, w życiu codziennym łopatka oraz jej regiony „skórne” poza pewnymi funkcjami motorycznymi nie odgrywają szczególnej roli w relacji ze środowiskiem zewnętrznym, a naszym ciałem.

Z kolei ręka, potocznie nazywaną dłonią jest swoistym instrumentem, narzędziem, które w sposób precyzyjny pozwala nam odbierać bodźce jak i je wysyłać do środowiska zewnętrznego. Przejawia się to nie tylko w ekspresji niemej podczas komunikacji, wyrażania emocji (gesty, mikromimika), ruchach precyzyjnych w chociażby pisaniu, ale również w kwestiach poznawania i rozpoznawania w formie bodźców dotykowych otaczającego nas świata.

W celu lepszego zrozumienia różnic pojawiających się w obrębia czucia powierzchownego można wykonać prosty test. Przykładając dwa szpikulce wykałaczki w odległości około 1 cm od siebie na łopatce, a następnie robiąc to samo w obrębie ręki np. na wewnętrznej powierzchni palca wskazującego. Uprzedzając fakty, kora czuciowa w pierwszej sytuacji przekaże naszej świadomości, że odczuwa ukłucie tylko jednego ostrego zakończenia, natomiast w sytuacji drugiej nawet, jeśli zmniejszylibyśmy ten dystans do 3 mm, informacje docierające do naszej kory byłyby odebrane i zinterpretowane z dużą precyzją – odczulibyśmy, że punkty ukłucia są dwa – no chyba, że mamy pewne zaburzenia czucia. Pomijając wyraźne różnice w funkcji tych dwóch części ciała, należy zauważyć, że ilość wolnych zakończeń czuciowych (aferentnych) w obrębie ręki, głównie w jej dłoniowej stronie występują w kilkaset razy większym zagęszczeniu na 1cm2 niż w obrębie łopatki.

Są jednak sytuacje, kiedy organizacja somatopowa w korze czuciowej uległa reorganizacji pierwotnej bądź wtórnej. Co to znaczy? W przypadku urodzenia się człowieka z niewykształconymi kończynami, to wtedy właśnie kikuty wysunięte najdalej od centrum ciała przejmują funkcje czuciowo-motoryczne, tym samym uzyskując swoją specyficzną reprezentację w korze czuciowej, wyłaniającą się w procesie rozwoju embriologicznego.