Interpretacja wyników RTG w planowaniu rehabilitacji

Umiejętność analizy zdjęć RTG jest domeną lekarską, ale bardzo przydaje się także w pracy fizjoterapeutów. To właśnie badanie rentgenowskie pozwala bezpieczniej zaplanować rehabilitację i dobrać metody terapii w taki sposób, aby przyniosły zamierzone efekty. Oprócz dokładnego badania przedmiotowego to właśnie m.in. RTG może pomóc znaleźć źródło dolegliwości. Przeglądanie całej zgromadzonej przez pacjenta dokumentacji, w tym zdjęć RTG przynosi wiele korzyści w terapii – sprawdź, dlaczego warto wykorzystać w gabinecie wiedzę z anatomii rentgenowskiej!

Badania RTG – większe bezpieczeństwo w terapii

Każdy fizjoterapeuta na początku wizyty przeprowadza dokładny wywiad oraz badanie przedmiotowe. Testy funkcjonalne i ocenę manualną bardzo dobrze uzupełnia dodatkowa dokumentacja medyczna przyniesiona przez pacjenta (zwłaszcza te najbardziej aktualne badania obrazowe). Są one ważne zwłaszcza w sytuacjach, kiedy zgłaszane przez pacjenta objawy, a także pominięte przez chorego w rozmowie ze specjalistą istotne wątki utrudniają postawienie trafnej diagnozy. Właśnie w takich przypadkach do wykluczenia ewentualnych przeciwwskazań do terapii służą badania dodatkowe i konsultacje z lekarzami.

Biorąc pod uwagę powyższe rozpoznania, warto wesprzeć się interpretacją zdjęcia rentgenowskiego przed rozpoczęciem terapii. W przypadku wątpliwości diagnostycznych należy postawić na dialog między specjalistami z różnych dziedzin medycznych.

RTG w fizjoterapii – kontrola efektów leczenia

Rtg wykorzystuje się także do sprawdzenia postępów fizjoterapii. O takiej potrzebie decyduje jednak lekarz, najczęściej ortopeda, który okresowo kieruje pacjenta na kontrolne zdjęcie rentgenowskie.

W przypadku dzieci i młodzieży z objawami skoliozy lekarz w poradni wad postawy (ortopeda dziecięcy) zazwyczaj kieruje na zdjęcie RTG przed rozpoczęciem rehabilitacji, a następne, dla porównania efektów, po pewnym czasie wykonywania ćwiczeń (zwykle po min. 6 miesiącach).

Na co zwracać uwagę przy interpretacji zdjęć RTG?

Ocena zdjęcia rentgenowskiego wymaga zarówno wiedzy na temat anatomii człowieka, jak i praktyki w interpretowaniu obrazów RTG. Chcąc korzystać z RTG jako pomocy w diagnostyce, warto przyjrzeć się dokładnie:

• ustawieniu partnerów stawowych względem siebie

• odległości pomiędzy kręgami (mimo że krążków międzykręgowych nie widać na zdjęciu RTG, gdyż tworzą je tkanki miękkie, obniżenie przestrzeni międzykręgowych może sugerować dehydratację dysków lub ich wysunięcie)

• ustawieniu kręgów względem siebie (możliwe rozpoznanie kręgozmyku, czyli ześlizgu danego kręgu względem trzonu kręgu sąsiadującego)

• obecności ostrogi piętowej (w różnicowaniu pochodzenia dolegliwości między ostrogą a zapaleniem rozcięgna podeszwowego; czasem jednak oba te czynniki mogą współwystępować)

• osteofitom (mogą być przeciwwskazaniem do niektórych form terapii, np. manipulacji, w obawie o ich ukruszenie, gdyż ich odłamy mogłyby funkcjonować w postaci myszek stawowych i blokować ruchy).

Jeżeli pacjent dostarczy opis badania, warto mimo to otworzyć płytę lub spojrzeć na kliszę i tym samym ćwiczyć rozpoznawanie na zdjęciu RTG wyszczególnionych przez radiologa struktur.