Mięśniowo-powięziowe punkty spustowe to przyczyna różnorodnych dolegliwości. Wzmożone napięcie, sztywność, ból miejscowy i przeniesiony często związane są z występowaniem trigger points. Na skutek czego powstają punkty spustowe? Jak je rozpoznawać i leczyć? Przybliżamy temat terapii mięśniowo-powięziowej!
Kiedy tworzą się mięśniowo-powięziowe punkty spustowe?
MPPS są przez fizjoterapeutów wykrywane bardzo często w czasie badania palpacyjnego. Bywa tak, że pacjent pojawia się w gabinecie, wskazując ból umiejscowiony w zupełnie innym miejscu, a poszukując przyczyny odnaleziony zostaje punkt spustowy, który wywołuje ból promieniujący.
Punkty wzmożonego napięcia w mięśniach i w powięzi powstają na skutek różnych czynników, do których należą:
-
urazy
-
przeciążenia mięśni
-
stres
-
wady postawy ciała
-
ogólne przemęczenie
-
infekcje
-
niedobory witamin i minerałów.
W wyniku tych czynników może dojść do wytworzenia się tkanki bliznowatej, stanu zapalnego i uszkodzenia sarkomeru. Nakładanie się przeciążeń stopniowo będzie powodować powstanie punktów, które przy ucisku reagują bólem oraz generują wiele innych symptomów.
Mięśniowo-powięziowe punkty spustowe (MPPS) ‒ objawy
MPPS mogą stwarzać wiele problemów diagnostycznych. Ich objawy często mylone są z innymi chorobami, a pacjent, zanim otrzyma prawidłową diagnozę poszukuje pomocy u lekarzy różnych specjalizacji i wykonuje wiele badań dodatkowych.
Dolegliwości generowane przez MPPS mogą być różne, w zależności od lokalizacji punktu zwiększonego napięcia:
-
okolica szyjna i głowa ‒ ból odcinka szyjnego i żuchwy, sztywność mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego, bóle i zawroty głowy, objawy imitujące bóle zębów i oczu
-
plecy i mięsień gruszkowaty ‒ ból, ograniczenie ruchomości, symptomy podobne do rwy kulszowej (ból promieniujący wzdłuż kończyny dolnej), drętwienia, mrowienia
-
objawy wegetatywne: łzawienie, naśladowanie dolegliwości kardiologicznych, laryngologicznych, pulmonologicznych i gastrologicznych
-
bóle przeniesione, występujące w zupełnie innym miejscu niż punkt spustowy, na przebiegu tej samej taśmy mięśniowo-powięziowej.
Różnorodność objawów, jakie mogą wywoływać mięśniowo-powięziowe punkty spustowe pokazuje, jak ważna jest szczegółowa diagnostyka różnicowa i dokładne badanie manualne.
Jak rozpoznać MPPS?
W diagnostyce trigger points stosuje się:
-
badanie palpacyjne
-
testy różnicujące MPPS z dolegliwościami korzeniowymi
-
badania dodatkowe.
MPPS w badaniu manualnym wyczuwalne mogą być jako zgrubienia, mocno spięte pasma mięśniowe, a także restrykcje powodujące sztywność i ograniczenie przesuwalności tkanek. Po zlokalizowaniu takich miejsc ważna jest także diagnostyka różnicowa. Punkty spustowe to ciekawe zagadnienie ze względu na to, jak różne objawy mogą generować. Im większe doświadczenie fizjoterapeuty w badaniu manualnym, tym łatwiej o odnalezienie punktów będących przyczyną dolegliwości.
Leczenie mięśniowo-powięziowych punktów spustowych
W terapii MPPS wykorzystuje się techniki:
-
ucisku ischemicznego
-
poizometrycznej relaksacji
-
rozluźniania pozycyjnego
-
hamowania reciprokalnego
-
suchego igłowania
-
spray and stretch (rozciąganie po wcześniejszym schłodzeniu)
-
nerwowo-mięśniowe.
Techniki wykonywane w gabinecie fizjoterapeuty warto też wspomagać edukacją pacjenta dotyczącą ergonomii i ćwiczeń domowych. Właśnie w ten sposób można na dłużej utrzymać efekty leczenia w gabinecie i zapobiegać ponownemu wytworzeniu się mięśniowo-powięziowych punktów spustowych. Dobre efekty przynosi też korzystanie z rollera lub z duoball, a także kinesiotaping. Ważny jest również prawidłowy sposób żywienia, uwzględniający wszystkie niezbędne składniki odżywcze.
Dlaczego warto zwracać uwagę na MPPS w terapii?
Mięśniowo-powięziowe punkty spustowe to miejsca, które mogą przysporzyć wielu dolegliwości. Dokładne badanie manualne pozwoli je zlokalizować, aby podjąć odpowiednie leczenie. Wiele dostępnych technik jest w stanie przynieść dużą ulgę. Czasami to właśnie po opracowaniu MPPS mijają objawy, które kojarzone były z zupełnie innymi przyczynami. Diagnozując pacjenta, warto więc zbadać układ mięśniowo-powięziowy pod kątem występowania restrykcji i trigger points. Pomoże to prawidłowo zaplanować i poprowadzić terapię.
